Het is half september rond de avondklok als ik met de barrow het schelpenpad oprijd. Het avondrood begint al haar eerste tekenen zien. Er zit namelijk veel vocht in de lucht dat de komende uren waarschijnlijk gaat vallen. Dat kan de pret niet drukken, want het is al even dat ik weer serieus de waterkant heb opgezocht. Snel wordt het kampement opgebouwd om vervolgens op mijn stretcher neer te ploffen met een biertje. De laatste zonnestralen verlaten de hemel als het nog geen half negen is. Bijna pikkedonker geniet ik nog van de natuur om mee heen en de geluiden die deze vroege nacht reik is.
Veranderend licht
Grappig is te zien dat we heel snel wennen aan veranderend licht. Normaal gesproken ben je met de lampen aan nog geheel niet moe thuis, maar in de natuur en donker brengt de slaap snel dichtbij. Voor 10-en besluit ik dan ook maar de slaapzak op te zoeken. Lang heeft het niet geduurd, want nog geen kwartier later komt de pieper even tot leven. Helaas schiet deze niet door. Toch maar even kijken en wat blijkt is dat er een meerkoet het haakaas heeft opgepakt. Aangezien de nacht nog jong is besluit ik met de voerboot toch maar weer eens uit te varen. Uit de viskoffer wordt snel het doosje met pop-ups gevist om ook weer vers aas te brengen.
Als de voerboot net zijn lading heeft gelost zie ik in de schemer van de hoofdlamp de vislijn nog een stuk naschokken. Dat is op zich vreemd aangezien het nog geen 2 meter diep is. Het lood heeft dan binnen enkele tellen de bodem bereikt en de vislijn zou dan verder afzinken. In een enkel geval blijft de lijn hangen aan de voerboot, dus besluit de vishengel toch maar op te pakken. Plots slaat deze compleet dubbel en er schiet een karper uit de kant het weidt op. Binnen no-time had deze het aas gevonden en schiet er vandoor. Gelukkig heb ik een waadpak aan, waardoor ik net om de hoek kan lopen om te voorkomen dat de karper zich hier vast zwemt. 10 minuten laten ligt er dan een mooie 15kg+ spiegel op de kant om dit moment goed af te sluiten.
